شب جمعه است. امام(عجل الله تعالی فرجه ) سخت امیدوار است تا در این هفته، دیگر مردمان نبودش را حس کرده باشند و او را و ظهورش را آن قدر خالصانه خواسته باشند تا این جمعه، دیگر فرمان قیامش صادر شود. امیدوار است که شیعیانش آن قدر خود و جامعه را برای پذیرش امر فرج آماده ساخته باشند و خلاصه آن قدر در انتظار آمدنش لحظه شماری کرده باشند که تا صبح از شوق به چشمانشان خواب نیاید.
*
دو کوچه بالاتر، بازارها شلوغ است و ترافیک پیاده روها و پاساژها کم از ترافیک بزرگ راه همت ندارد. تالارها آغاز زندگی مشترک زوج های جوان را به رقص و طرب ایستاده اند. پارک ها و شهربازی ها پر از سر و صدا و قهقهه بچه ها و بچه ترهاست! آنهایی که دیشب محور تهران ـ چالوس را طی می کردند، امشب هم بازی دریا و ساحل اند. بچه ها اجازه دارند تا نصف شب پای تلویزیون دراز بکشند و فردا خورشید وسط آسمان باشد و آنها وسط رختخواب. فامیل، شب جمعه دور هم جمع می شوند؛ یکی از معاملاتش می گوید و دیگری از همسایه جدیدشان. جمعی هم که خود را بیش از همه به امام(عج) نزدیک می دانند، در مسجدی بزرگ، مجلل، دلباز و البته خلوت، مشغول زمزمه دعای کمیل هستند و عاجزانه پاس شدن چک ها یا واحدهای دانشگاهشان را از خدا و امامشان مسئلت دارند!
*