پروردگار من! گرفتار بیماری ام که همواره از مسیر هدایت فراری ام، به تو پناه می برم از دشمنی با نشانه های رستگاری ام؛ می خواهم در صراط مستقیم خودت نگاه داری ام!
ای پروردگار حی و قیوم! دلم را غبار غفلت پوشانده و آفت فراموشی، در همه وجودم ریشه دوانده است؛ به تو پناه می برم از خواب غفلتم، همواره به بیداری بده عادتم!... ای ملک الحق المبین! در دو راهی حق و باطل، همواره حق را وانهادم و به گرداب باطل درافتادم؛ به تو پناه می برم از این که میان حق و باطل، باطل را برگزینم؛ یاری ام کن تا جز حق، نبینم!
خدای من! مرکب نفسم را همواره به مقصد گناه راندم و از کاروان استغفار، جا ماندم؛ به تو پناه می برم از این همه اصرار بر گناهم؛ یاری ام کن از گناهانم بکاهم!
خدایا! نه تنها عنان خود را به دست نفس سرکش و نافرمانم سپردم، که همواره نافرمانی هایم را کوچک شمردم؛ به تو پناه می برم از خُرد شمردن نافرمانی ام؛ عادتم بده به پشیمانی ام تا از این تاریکی برهانی ام!
* برداشت آزاد از دعای هشتم صحیفه سجادیه، در پناه بردن به حق از ناملایمات.
