مطرح کردن نام برخی میوه ها از جانب خداوند متعال در قرآن کریم به دلیل مزایایی است که این گونه میوه ها نسبت به سایر میوه ها دارند از آن جمله انار و خرماست. اگر با نگاه حکیمانه و دقیق به قرآن کریم نگاه کنیم می فهمیم که مطرح کردن نام میوه ها دارای حکمت، هدف و غرض خاصی از جانب خداوند است و این گونه میوه ها که در قرآن کریم نام برده شده اند دارای شاخص هایی هستند که سایر میوه ها و سبزیجات از آنها برخوردار نیستند. به عنوان مثال خرما دارای 9 ویتامین مختلف است که قرآن کریم بیش از سایر میوه ها از آن نام برده و آن را هم از میوه های دنیوی و بهشتی معرفی کرده است، همچنین خرما می تواند جایگزین یک وعده غذایی کامل شود، این ویژگی ها را می توان برای انگور، انجیر و انار نیز ذکر کرد علت اشاره خداوند متعال به این میوه ها اعجاز و خواص آنها بوده نه مصرف متداول در بین اعراب آن زمان. در قرآن کریم از گیاه به عنوان «نبات» بیش از 20 بار، از درخت با عنوان «شجره» بیش از 20 بار، از میوه با عنوان «فاکهه و ثمر» بیش از 30 بار، از دانه حبوبات با عنوان «حبّ» بیش از 10 بار و از زراعت با عنوان «زرع» 9 بار و از سبزی با عنوان «قضب و بقل» دو بار یاد شده است.
