دنیای پرالتهاب آنلاین، در داخل و خارج، بستر نیمی از زندگی بشری در طول روز است. در کشورهای به اصطلاح «مدرن تر»، اینترنت نقش کلیدی در زندگی بازی می کند به گونه ای که به طور میانگین در آمریکا در محدوده سن 8 تا 48 سال هر کس در شبانه روز نزدیک چهار ساعت از اینترنت استفاده می کند.
ایمیل خوان باشیم یا وب گرد و وب سایت دار، فیس بوکی باشیم یا دل مشغول به هر کجای گسترده این دنیای مجازی، باید که وقتی و جایی هم برای ارتباط با خدا داشته باشیم. در عصر ارتباطات، «انزوا» پذیرفتنی نیست و زندگی بی رابطه، مرگِ روح است. 

عرش الهی، مرکز بی نهایت شماره ایِ اتصال با آفریده هاست. هر کس از هر جا و هر زمان و به هر زبان می تواند با این مرکز، گفت وگو کند. بی آن که خطی روی خطی بیفتد یا بی هوا دیسکانکت شود. اکانت هیچ کسی در این مرکز حذف نمی شود و کامنت هیچ کسی پاک نمی شود. خدا در مرکز ملکوتی دعا، هر لحظه آماده دریافت پیام «نیاز» است. 17 رکعت نماز در پنج نوبت، شماره اتصال خداست که در عدد «24434» آشکار می شود. خدا با «الرحمن الرحیم» همیشه آنلاین است. هیچ وقت خدا «اینویزیبل» نیست. پیامت را هم بدون تامل جواب می دهد «ادعونی استجب لکم»... کسی که روزی پنج بار با او ارتباط می گیرد، از تنهایی درمی آید، کلیم خدا می شود و احساس بی پناهی نمی کند. خدا که آن سوی خط تماس است، دوست دارد در خوشی ها هم سراغی از او بگیریم، نه فقط وقتی که گرفتار می شویم و به دردسر می افتیم. بی معرفتی است که وقتی «مضطر» می شویم از اورژانس «دعا» استمداد کنیم و انتظار کمک فوری داشته باشیم. او همیشه گوش به زنگ ماست. همیشه آنلاین است. ماییم که گاهی حوصله حرف زدن با او را نداریم یا تماس و دعوت او را بی پاسخ می گذاریم.
شیطان می خواهد و می کوشد رابطه ما را با خدا قیچی کند، یا روی خط نیایش «پارازیت ریا» بیندازد. شیطان دوست دارد آیدی خدا را هک کند، با ما چت داشته باشد و مدام توی دلمان را از عشق به خدا خالی کند، مأیوسمان کند. مکالمه ما با مرکز، نباید قطع و وصل شود، یا صدایش خش خش داشته باشد. باید «دیش» رحمت گیر را بر بام بلند نیایش نصب کنیم و دریافت کننده دل را روی طول موج «اجابت» تنظیم کنیم، تا صدای استجابت دعا به گوش دلمان برسد. اگر «امن یجیب» که رمز اجابت است، نتوانست خط ما را با خدا مرتبط سازد، باید دید کدام گناه و غفلت موجب قطع ارتباط و دیسکانکشن شده است؟ گاهی قساوت دل و غذاهای حرام و دوستان بد، در سیستم ارتباطی ما با خدا اختلال ایجاد می کنند و خطوط تماس را می پوسانند و صدایمان به خدا نمی رسد.
برای وصل مجدد خط، هم پرداخت هزینه لازم است و هم تعهد. هزینه اش، توبه و استغفار و اصلاح و عمل صالح است، تعهدش هم آن است که قول بدهیم از حلم و صبر و ستّاری خدا سوءاستفاده نکنیم، والا همیشه در معرض خطر اختلال و قطع ارتباطیم. حالا باید با اخلاص «لاگ این» کنیم.
گاهی تنها یک «یارب» خالصانه، یک آه برخاسته از دل، یک قطره اشک ندامت، یک دل شکسته و یک توسل بی ریا، ما را به خدا وصل می کند. پیش شماره ارتباط با خدا، حمد و ثناء و صلوات است. اگر محبت و معرفت «اهل بیت» را داشته باشیم «آل محمد (ع)» به ما خط می دهند، آن گاه می توانیم با 14 خط مستقیم با خدا مرتبط شویم. «ولایت» پسورد ما برای ورود به وب سایت ملکوتی خداست. حیف است که در جهان ارتباطات، با خدا و رسول و اهل بیت، رابطه نداشته باشیم.