اشاره:

از قدیم می گفتند مرد است و هیبتش! یا اگر دقیقا همین را نمی گفتند، لااقل یک چیزی می گفتند توی همین مایه ها...

این «قدیم ها» صرفا به معنی چهل پنجاه سال پیش نیست؛ بلکه تا اواخر دهه هفتاد خبری از چهره مردهای بَزَک کرده نبود.

نه این که آن زمان کسی به ظاهر خودش نمی رسید و مرتب نمی گشت... منظور از بَزَک نکردن آقایان دهه هفتاد و قبل از آن، این است که آن زمان ها آقایان در ترکیب ابروی خودشان دست نمی بردند و یا دنبال رنگ موی فلان و بهمان نبودند.

اما این روزها تفاوت هایی در نحوه آرایش مردهای ایران امروز و ایران چند دهه قبل دیده می شود که موارد زیر جزء همان تفاوت ها هستند:

1. ریش و سبیل های فراموش شده

شاید به نظرتان مورد اول کمی سخت گیرانه باشد؛ اما با کمی دقت متوجه می شویم که اصلاح محاسن آقایان، دقیقا حکم زینت چهره شان را دارد.

زمانی بود که اگر مردی ریش هایش را از ته می تراشید، محال ممکن بود به سبیل های خود تعرّضی بکند!

گذشته از حکم فقهی این کار (تراشیدن محاسن) کار به جایی رسیده که این دوره و زمانه کم تر جوانی را می بینید که رد پای پر رنگی از ریش و سبیل در چهره اش باشد. در صورتی که پیش از این ترکیب متوازنی از ریش و سبیل؛ جزء لاینفک چهره مردهای ایران بود.

درصد قابل توجهی از جوانان مذکر امروز جامعه، یا تمام ریش و سبیل شان را از بیخ و بن قلع و قمع می کنند و یا اگر لطف کنند، محاسن مربوط به بخشی از ناحیه چانه و اطراف چانه را سخاوتمندانه بلند می کنند که از قافله خوش تیپ های هالیودی جا نمانند!

2. ابروی کمونی!

این مورد اصلا قابل گذشت نیست!

یقینا درصدی از کسانی که این متن را می خوانند، بابت بند اول (ریش و سبیل) الفاظی را ته دل شان نثار نگارنده کرده اند و بابت این تحجّر غیر قابل گذشت نویسنده، برای بنده آرزوی شفای عاجل داشته اند!

اما خدا را شکر در این مورد همگی هم عقیده هستیم.

حتی جمعیت نسوان (!) هم این مورد را برنمی تابند و در مقابل تقلید بعضی آقایان که حس «خود بانو بینی»شان عود کرده اصلا حس خوبی ندارند.

هیچ کس انتظار ندارد مرد جوانی را ببیند که یکی از شیوه های آرایش خانم ها برای همسران شان را تقلید می کنند!

با این که روان شناس ها بارها بارها اعلام کرده اند که این کار مرد را در ذهن دیگران، شخصی با احساسات «نه چندان مردانه» و حتی فردی با اعتماد به نفس پائین نشان می دهد، اما خیلی ها گوش شان بدهکار نیست و تا راه صد بار رفته را خودشان امتحان نکنند و نگاه های تحقیرآمیز دیگران را تجربه نکنند، دست بردار نیستند.

اپیلاسیون مردانه!

شاید در این مورد (و حتی موارد دیگر) رسانه ملی کشورمان بی تقصیر نبوده!

اواسط دهه هفتاد بود که کم کم سر و کله هنرپیشه های مرد، با صورت هایی بند انداخته مقابل دوربین ظاهر شد و چهره ای زنانه و روتوش شده از آقایان بعضا خوش چهره صنعت سینما را به رخ مخاطبان کشید.

از همان زمان بند انداختن صورت آقایان کم کم مد شد و حتی آرایشگاه های مردانه تبلیغات مربوط به اپیلاسیون مردانه را روی شیشه ویترین و یا در و دیوار داخل آرایشگاه نصب کردند و به این ترتیب باب دیگری از تقلید آرایش های مخصوص خانم ها برای آقایان باز شد!

این هم همان تصویر معروف 

4. حجم دهنده ها!

فاصله گرفتن برخی آقایان از چهره های مردانه چند دهه گذشته فقط مربوط به موارد بالا نیست.

به تازگی و با پیشرفت تکنولوژی، تب جراحی های پلاستیک برای کاشت گونه یا ایجاد یک دماغ سر بالا به شدت بالا گرفت.

سهم آقایان هم این وسط بیش تر مربوط به کاشت گونه و پروتز کردن لب ها بوده است! کارهایی که حتی برای خانم ها نیز چندان پسندیده نیست؛ چه برسد به مردی که این کارها با سرشتش سازگار نیست.

5. پن کک formen!

استفاده از کرم های ضدآفتاب به هیچ عنوان زن و مرد نمی شناسد و معمولا پزشکان توصیه می کنند که حتی المقدور تمام افراد در طول روز از ضدآفتاب استفاده کنند.

اما استعمال کرم های سفیدکننده و پن کک توسط آقایان از آن شاهکارهایی ست که حتی تصورش برای هر بنی بشری مضحک و خنده دار است.

6. آخرش که چی؟!

شاید این متن به بدآموزی متهم شود، اما به قول معروف «مخاطب باید عاقل باشد!»

تمام موارد فوق جزء مواردی هستند که به تازگی، آن هم در سن و سالی خاص، بین پسرهای جوان باب می شود و به وجهه مردانه آن ها آسیب می زند. اما نکته ای که در این بین توی ذوق می خورد، راه های ساده برای جلوگیری از این اتفاقات است. تا زمانی که آرایشگاه ها و سالن های پیرایش آقایان، آزادانه اطلاعیه و تبلیغات خدمات این چنینی را در ملأعام قرار می دهند و تا زمانی که چهره آرایش کرده آقایان را در رسانه ملی مان مشاهده می کنیم، طبیعی ست که چهره های آقایان دهه نود، با دهه های شصت و هفتاد زمین تا آسمان متفاوت خواهد بود!