زیست شناسان معتقدند که عمر طبیعی بشر 120 سال است یعنی اگر انسان در محیطی باشد که وسایل راحتی و آسایش او فراهم باشد و اعصاب وی در معرض تحریکات و هیجانات خارجی قرار نگیرد و بهداشت را مراعات کند براحتی می تواند 120 سال بلکه بیشتر عمر کند و نمونه های فراوانی از این افراد وجود دارد از جمله:
1. کربلائی علیشاه ایرانی 125 ساله، ایرانی 1
2. آقای عباس طاهری 131 ساله، ایرانی 2
3. آقای پیرحسین علوی 135 ساله، ایرانی 3
4. شیرعلی اوف، 167 ساله، روسی 4
5. هاتین نین 168 ساله 5
6. هنری جانگیز 169 ساله، انگلیسی 6
7. لوئیز اتروسکو 175 ساله 7
8. تپس آبزیت 180 ساله، روسی 8
9. سیدعلی کوتاهی 185 ساله، ایرانی 9
یکی از عمده ترین عامل کوتاهی عمر موسیقی و ترانه های مبتذل است که بر اثر هیجان های روحی و آسیب رساندن به مغز و ایجاد حزنهای غیرمعمولی عمر انسان را به زیر شصت سال تقلیل می دهد. برای اثبات مسئله آماری از عمر موسیقی دانان بزرگ ارائه می شود: نام تاریخ تولد تاریخ وفات طول عمر
1. جیووانی باتیستا پرگولزی 1710م 1736م 26 سال
2. فرانسس پیتر شوبرت 1767م 1797م 30سال
3. بلینی 1801م 1835م 34سال
4. ارنست شوسون 1855م 1890م 35سال
5. ولنگانک آمادتوس موتسارت 1756م 1791 35سال
6. موکار سیمی 1604م 1674م 36سال
7. ژرژ بیزه 1838م 1875م 37سال
8. هنری پرسل 1658م 1695م 39سال
9. فردریک شوپن 1810م 1849م 39سال
10. جرج گرشوین 1898م 1937م 39سال
11. نیکلایی 1810م 1849م 39سال
12. کارل ماریافن وبر 1876م 1916م 40سال
13. موریس ژوبر 1900م 1940م 40سال
14. موس کورسکی 1839م 1881م 42سال
15. هرولد 1791م 1833م 42سال
16. اسکر یابین 1872م 1915م 43سال
17. گئورگ گبل 1709م 1753م 44سال
18. توماس مورله 1557م 1602م 45سال
19. حبیب سماعه 1280ه.ق 1325ه.ق 45سال
20. روبرت شوکان 1810م 1856م 46سال
و ... 10
بالاترین عمر را قمرالملوک وزیری داشته (1284-1338ه.ش) که 54 ساله بوده و از آن بیشتر خالقی (1285-1344ه.ش) که 59 سال عمر کرده است.
جالب اینکه اکثراً به بیماریهای متعددی که ریشه در موسیقی داشته مبتلا شده و با وضع زننده از دنیا رفته اند.
به عنوان نمونه می توان اشاره کرد به «روبرت شومان آلمانی» متولد 1810م این موسیقی دان که از 18 سالگی به تحصیل موسیقی پرداخته بود بر اثر افراط و تفریط در تعلیم و تعلم موسیقی و اشتغال بیش از اندازه گرفتار بیماری هایی عصبی شده و وضع مزاجی اش مختل شد، در سال 1852م بیماری اش شدت گرفت و قدرت تکلم را از دست داد و سرانجام قوه سامعه او نیز مختل شد و با این وضع فلاکت بار در 29 ژوئیه 1856م یعنی در سن 46 سالگی درگذشت.11
همین طور «ماریا لیبران» زن خواننده معروفه ای که از شنیدن آواز او مستمعان بیهوش می شوند در سال 1835 م در سن 27 سالگی هنگام خواندن موسیقی ناگهان بیهوش می شود و با سکته قلبی در مقابل چشمان تماشاچیان جان می دهد.12 موریس راول (1875-1937م) که از دوران کودکی علاقه وافری به موسیقی داشت در سال 1933م به اختلالات عصبی گرفتار شد و با شدت یافتن آن رابطه او با دنیای خارج قطع و سرانجام در سال 1937م با وضع دلخراش از دنیا رفت.13
همچنین طور «ریشارد واگنر»، «شوپن»، «نیچه»، «شومان»، «یوهان»، «تبهون»، «مندلس»، «باخ» و ... جزو آن دسته از موسیقی دانانی هستند که با عمر کوتاه و بر اثر ابتلا به بیماری های عصبی و روانی و ... از دنیا رفته اند.14
به همین جهت امام صادق(ع) فرمود: «بَیتُ الغِناءِ لاتُؤمَن فیه الفُجعَه وَ لاتُجابُ فیه الدّعوَهُ وَ لایَدخلُه؛ خانه ای که در آن غنا (موسیقی) باشد از بلای ناگهانی(همچون سکته و ...) در امان نیست و دعا در آن مستجاب نمی شود و ملائکه (نیز) در آن داخل نمی گردد».15
در نتیجه می توان گفت یکی از عمده ترین عوامل کوتاهی عمر افرادی که مبتلا به استماع موسیقی و ترانه هستند همین استماع موسیقی است، شاهد زنده آن کوتاهی عمر اکثریت قاطع موسیقیدانان و نوازندگان است که حداکثر عمر آنها از 59 سال نگذشته و حداقل آن 27 سال است.
پی نوشت:
1) کیهان، شماره 6119
2) اطلاعات، شماره 10989
3) کیهان، شماره 6310
4) کیهان، شماره 5958، ساز و آواز، همان، ص 15، شگفتی در چیست، ص8
5) همان
6) همان
7) همان
8) همان
9) همان
10) برای آمار بیشتر ر.ک ساز و آواز، همان، ص16-20
11) ساز و آواز، همان، ر.ک فرهنگ دانش و هنر، حرف «ر»
12) همان، ص45
13) همان، ص22
14) همان، ص22-23
15) کافی، کلینی، ج6، باب الغناء
